Kitap Hakkında
‘’Mutlu diyorum, mutlu insanlardı onlar. Ben değildim ama. Onlar, karı kocalar, sevgililer el ele gezip duruyorlardı. Hepsinin yüzü gülüyordu. Ya ben? Ben de habire ceset inceliyordum. Yanmış, parçalanmış, ezilmiş, işkence görmüş… Hiçbiri, düzgün bir şekilde ölmemiş bir sürü insan. İçim dışım ceset oldu. Bazı geceler, rüyalarımda kendimi incelediğimi bile görüyorum. Masada yatan da ben, kesen de ben! Sanki bu dünyada canlı olan tek kişi benim. Kalanlarsa hep ceset! Madem ben mutlu olamıyorum, o zaman onlar da olmamalı, dedim bir gün, kendi kendime. Onlar, güle eğlene gezip tozsun, ben ceset kesip biçeyim. Yok öyle bir dünya! Nelerle uğraştığımı görsünler istedim.’’
